Ledwo ucichł stukot butów flamenco a my już kończymy archeocamp z profesorem Krzysztofem Nowickim. Już niemal tydzień depczemy po niewyraźnych śladach naszych prapraprzodków z ery minojsko – mykeńskiej.
Za ich cichym głosem przedzieramy się przez kępy czystka i tymianku, wspinamy się na wzgórza i szczyty, zaglądamy do wąwozów.
Patrzymy z zachwytem na ten sam krajobraz, na który i oni patrzyli.
Dziwimy się, że nasz stół biesiadny tak mocno różni się od tego pradawnego.
Próbujemy zrozumieć dlaczego wybierali czasem tak niedostępne miejsca na swój dom. Czego się bali, czy były to kataklizmy, malaria, czy nieprzyjaciel z morza albo z gór?
O co prosili swoje bóstwa zamieszkujące szczyty gór, świątynie i jaskinie?
Czy mieli żagiel i koło garncarskie, konia i kury, ser graviera i xinochondro, wygodne łóżko, buty i amforę z winem. Czy choć trochę byli podobni do nas?
Czy też patrzyli w zachwycie na turkus morza i z radością zanurzali się w toni?
I wreszcie ileż to trudu i siły wkłada dziś archeolog, by czy to w wietrze, czy w pełnym słońcu, uderzać kilofem w twardą ziemię, powoli odsłaniać warstwa po warstwie zarysy murów i nieznanych struktur. Ileż to doświadczenia i pasji, by wśród kolczastych roślin i ostrych kamieni zobaczyć plan domu, by w okruchu ceramiki dostrzec zarys byka, rant dzbana, dno kubka…
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookies
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
